RABBİM BANA SENİN NEZDİNDE BİR EV YAP
Nakledildiğine göre Firavun'un karısı Asiye kocasından gizli olarak iman etmiş, imanını saklıyormuş. Fakat Firavun sonunda durumu öğrenince, ona işkence edilmesini emretmiş, çeşit çeşit işkencelerden geçirildikten sonra Firavun ona "İmanından dön" diye teklif etmiş, fakat Asiye dönmemiş.

Bunun üzerine Firavun bir tomar kazık getirtmiş, bunlarla Asiye'nin vücudunun çeşitli yerlerine vurmuşlar sonra. Firavun karısına bir daha "dininden dön" diye teklif etmiş, Asiye ona şöyle cevap vermiş, "Senin zorbalığın ancak benim nefsime hükmedebilir, kalbim ise Allah'ın himayesindedir. Beni kıymık kıymık doğrasan bile sadece Allah'a karşı duyduğum sevginin artmasına sebep olabilirsin."

Derken Hz. Musa (A.S.) Asiye'nin yanına varmış, Asiye onu görünce "Ey Musa! söyle bana, Rabb'im benden hoşnud mu, yoksa bana kızgın mı?" diye seslenmiş. Hz. Musa ona şu cevabı vermiş, "Ey Asiye! Göklerin melekleri senin yolunu gözlüyor, yani hepsi senin özlemini çekiyor, ulu Allah seninle iftihar ediyor, ne istiyorsan bana söyle, mutlaka yerine getirilecektir."

Bunun üzerine Asiye şöyle dua etmiş,Asiye'nin bu duası Kur'an-ı kerimde Allah tarafından bize nakledilmektedir. Ulu Allah şöyle buyuruyor:

"Ey Rabb'im! Bana Cennet'te senin yanında bir ev yap. Beni Firavundan ve onun amelinden kurtar. Beni zalimler düruhundan kurtar." ( Tahrim süresi, ayet:11)

Selman-ı Farisi'den (R.A.) rivayet edildiğine göre Firavun'un karısı Asiye'ye uygulanan işkencelerden biriside kızgın güneş altında yanmaya bırakılması idi, fakat işkenceciler çekilip gidince, melekler onu kanatlarının gölgesi altına alırlardı, bu sıradaevini görürdü.

Hz. Ebu Hüreyre'den (R.A.) rivayet edildiğine göre firavun, karısı asiye için yere dört kazık çakmış, kadını bunların üzerine yatırmış, göğsünün üstüne de bir değirmen taşı bindirerek bu durumda onu kızgın güneşe doğru çevirip yanmaya bırakmış. Asiye bu halde iken başını göğe kaldırarak az önce naklettiğimiz ayetteki dua ile Allah'a seslenmiş ve "Ey Rabbim bana Cennet'te senin yanında bir ev yap..." demiş.

Hasan-ül basri (rahimehullahy) der ki, "Allah O'nu en şerefli bir şekilde kurtararak cennete çıkardı. O orada yer, içer." Bundan anlaşıldığına göre Allah'a (C.C.) sığınmak, O'ndan yardım dilemek, sıkıntı ve bela anında O'ndan kurtuluş istemek salihlerin bir geleneği ve mü'minlerin bir göreneğidir.

RAHİP CÜREYC
Resûlullah (s.a.v.)'ın şöyle buyurduğu anlatıldı:

-"Eğer Rahip Cüreyc'ın Fıkıhtan yana bir bilgisi olsaydı; bilirdi ki, anasına icabet, Rabbine (nafile) ibadetten daha faziletlidir."

Ravi diyor ki:

-Rahip Cüreyc'in hikayesini başkaları anlatırkende dinledim. Şöyle idi:

- O , İsrailoğulları arasında rahip bir kimse idi. İbadethanesinde Allah'a ibadet ediyordu.

Bir gün, namaz kılarken, annesi geldi:

-Ey Cüreyc! Diye seslendi. Namazda olduğu için, anasına cevap vermedi. Çağrısına cevap alamayan anası, şöyle beddua etti:

-Fahişe kadınların iftirasına uğrayasın.

O bölgede fahişe bir kadın vardı. Bir iş için dışarı çıkmıştı. Cüreyc'in ibadethanesi yanında onu bir çoban tuttu; işini gördü. O fahişe kadın hamile kaldı. O bölge halkı ise, zine işini çok büyütürlerdi. Kadının durumu, o bölgede açığa çıktı. Doğumunu yaptıktan sonra, padişahahaber verdiler; dediler ki:

- Falan kadın, zinadan bir çocuk doğurdu.

Bunun üzerine, kadını getirtti ve sordu:

- Bu çocuk kimden?

-Rahip Cüreyc bana saldırdı, çocuk ondan kaldı, deyince, padişah yardımcılarını ona yolladı. Namazda idi. Çağırdılar; onlara cevap vermedi. Bundan sonra, balyoz getirdiler; ibadethaneyi yıktılar. Rahibin boynunada bir ip taktılar. Padişaha götürdüler.

Padişah ona şöyle dedi:

- Sen kendini abit gösteriyorsun; sonra da, insanların harem perdesini yırtıyorsun. Sana helâl olmayan işi yapıyorsun!

- Ne yapmışım? Deyince, padişah şöyle dedi:

-Falan kadınla zina etmişsin.

- Ben yapmadım dedi, dedi; ama onun doğru söylediğine inanan olmadı.

Yemin etti; yine inanmadılar. Bundan sonra:

- Beni anama götürün, dedi. Anasının yanına götürdükleri zaman:

-Ey anacığım, bana beddua etmiştin; Allah kabul etti. Şimdi duâ et; Allah bu işi benden alsın.

Anası şöyle dua etti:

-Allahm, eğer Cüreyc'i bedduam tuttuysa onu kurtar.

Bundan sonra, Cüreyc,padişaha gitti ve sordu:

-Şimdi o kadın ve çocuk nerede?

Kadını ve çocuğu huzura getirip sordular:

-Bu işi sana bu mu yaptı?

-Evet bu yaptı, deyince, Cüreyc, elini çocuğun başına kuydu ve şöyle dedi:

-Seni yaratan hakkı için, baban kim?

Allah'ın izni ile çocuk konuştu ve şöyle dedi:

-Babam falan çobandır.

Kadın bunu duyunca, hakikati söyledi.

-Sen doğrusun; ben yalan söyledim. Bu işi bana bana falan çoban yaptı.

Bir başka rivayette ise:

Henüz doğum yapmamıştı. Cüreyc ona sordu:

-Bu çocuğu nereden aldın?

-Senin ağacın altındani dedi. Onun anlattığı ağaç, Cüreyc'im ibadethanesinin altındaydı.

KISSALAR

Cüreyc:

-Beni o ağacın altına götürün dedi.

Oraya götürdükleri zaman, ağaca şöyle seslendi:

-Ey ağaç! seni yaratan hakkı için bana haber ver. Bu kadın, kiminle zina etti?

Ağacın bütün dalları dile geldi:

-Koyun çobanıyla dediler. Bundan sonra Cureyc, elini kadının karnına değdirdi ve sordu:

- Ey çocuk , baban kimdir?

Çocuk anasının karnından:

-Koyun çobanıdır, diye ses verdi.

Padişah, Cüreyc'den özür diledi. Ve şöyle dedi:

-Bana izin ver; ibadethaneni altından yaptırayım.

-Olmaz, dedi.

-O halde, gümüşten yaptırayım.

Rahip şöyle dedi:

Önce olduğu gibi, yine çamurla yapın. Bunun üzerine, önceki gibi çamurdan yaptılar.

Âlemlerin RabbiAllah'a hamd olsun.

Salât ve selâm resûllerin en şereflisi, peygamberlerin sonuncusu, efendimiz Muhammed'e âline, ashabına, zevcelerine, tüm zürriyetine olsun.

Allah bize kâfidir; o negüzel vekildir.

Amin!...

ŞAM'DAN GELEN YAHUDİ
İbn Abbas (r.a.) şöyle anlattı:

-Şam'da bir Yahudî vardı. Bir cumartesi günü Tevrat'ı okudu. Ondaki müjdeyi gördü. Oraya baktığı zaman , dört yerinde Resûlüllah (s.a.v.)'ın vassfını buldu. Onları kesti ve yaktı.

İkinci bir cumartesi, baktığı zaman, aynı şeyleri, Tevrar'ın sekiz yerinde buldu. Onları da kesip yaktı.

Üçüncü cumartesi baktığı zaman, aynı şeyleri Tevrat'ın oniki yerinde buldu.

Kendi kendine düşündü ve şöyle dedi:

-Eğer bunları da koparırsam, Tevrat'ın tümü onun vasıflarıyla dolacak.

Arkadaşlarına Resûlullah (s.a.v.)'ı sordu; şöyle dediler:

-Yalancının biridir. En iyisi, ne sen onu gör; ne de o seni görsün.

Şyle dedi:

-Musa'nın Tevrat'ı hakkı için , benim onu ziyaretime kimse engel olamaz.

Onun böyle demesi üzerine izin verdiler. O da, bineğine bindi; gece gündüz yola koyulup gitti. Medine'ye yaklaştığı zaman; onu Selman karşıladı.

Selman, güzel yüzlüydü. Onu görünce Muhammed (s.a.v.) sandı. Halbu ki, Resûlullah (s.a.v.) üçgün önce vefât etmişti Selman ağladı ve şöyle dedi:

- Ben onun kölesiyim.

-Peki o nerede? Diye sorunca, Selman(r.a.) düşündü:

-Vefat etti, dese, dönüp gidecek.

-Sağdır., dese, yalancı olacak.Şöyle dedi:

-Gel benimle, seni arkadaşlarının yanına götüreyim.

Mescide girdiği zaman, ashabın tümü mahzun bir hâlde idiler.

Resûlüllah(s.a.v.)'ı onların arasında sanarak:

-Selâm sana ey Muhammed! dedi. Bunun üzerine ashabın ağlaması arttı.

-Sen kimsin? Yaramızı tazeledin. Galiba bir yabancısın. Üçgün oluyor. O vefât etti.

Bunu duyan Yahudî bir sayha attı ve şöyle dedi:

-Vay perişanlığıma, o kadar yolum da boşa gitti. Keşke anam beni doğurmasaydı da; Tevrat'ı okumayaydım. Tevrat'ı okuyunca da onun vasfını görmeyeydim. Onun vasfını gördüm; bari kendisini göreydim.

Bundan sonra şöyle dedi.

-Ali burada mı, onu bana anlatsın.

-Evet burada, deyince sordu:

-Adın nedir?

-Ali deyince , şöyle dedi:

-Senin ismini de Tevrat'ta buldum.

Bundan sonra Hz. Ali(r.a.) şöyle anlattı:

-O ne uzun boyluydu; ne de kısa. Başı yuvarlaktı. Alnı genişti. Gözleri siyah ve irice idi. Kirpikleri uzundu. Görüldüğü zaman dişleri arasından nur yayılırdı. Saçlıydı. Elleri ve ayakları etliceydi. Yürüdüğü zaman , yüksek bir yerden iniyormuş gibi ayağını yerden kuvvetle kaldırırdı. İki omuzu arasında nübüvvet mührü vardı.

Yahudî bunları dinledikten sonra şöyle dedi:

-Doğrusun yâ Ali, onun Tevrat'taki vasfıda böyledir.

Bundan sonra şöyle dedi:

-Yâ Ali! Onun bir elbisesi kaldı mı, koklamak istiyorum.

Bunun üzerine Hz Ali(r.a.), Selman (r.a.)'a şöyle dedi:

-Ey Selman! Fatıma'nın kapısına git ve söyle : Babası Resûlüllah'ın cübbesini versin, getir...

Selman, Fatıma'nın kapısına gitti ve şöyle dedi:

-Ey peygamberin övündüğü kapı! Ey evliyanın ziynet kapısı.

Hasan ve Hüseyin ağlıyorlardı. Kapıyı vurunca , Hz. Fatıma içerden şöyle dedi:

-Yetimlerin kapısını çalan kimdir?

-Ben Selman, dedi. Sonra Hz. Ali'nin dediğini ona anlattı.

Bunun üzerine Hz. Fatıma ağladı ve şöyle dedi:

-Babamın cübbesini kim giyecek?

Ona dair şeyler anlattı. Yedi yerinden hurma lifi ile dikili idi. Hz. Ali onu alıp kokladı. Sonra sahabe alıp kokladı. Bundan sonra, Yahudi aldı, kokladı ve şöyle dedi:

-Bunun kokusu ne kadar güzeldir. Bundan sonra, Resûlullah (s.a.v.)'ın kabrine gitti. Başını semaya kaldırdı ve şöyle dedi:

-Yâ Rabbi! Sen'in birliğine, eşin ve ortağın bulunmadığına şahadet ederim. Bu kabrin sahibinin, esnin Resûl'ün ve Habib'in olduğuna şehadet ederim. Onun söylediklerini tasdik ediyorum.

Eğer müslümanlığımı kabul ediyorsan, bu saatte ruhumu al! Bundan sonra, düşüp öldü.

Onu, Hz. Ali(r.a.) yıkadı. Baki mezarlığına defnetti.

Allah ona rahmet eylesin. Bizi salihler zümresiyle haşreylesin.

Amin!...

ŞEYHİN KEDİSİ
Zamanın ulularından Ahi Ferc Zencani Hazretleri'nin bir kedisi vardı. Evinde de hiç misafir eksik olmazdı. Her zaman müridleri ziyarete gelirler o da müridlerine bir şeyler ikram ederdi.

Gelecek misafirlere yemek hazırlamak istendiği zaman kedi çağrılırdı. Kedi ne kadar miyavlarsa hizmetçi tencereye o kadar su ilave ederdi. Her miyavlaması için bu miktar bir bardaktı. Bir gün yamak hazırlandı, misafirlerin önüne kondu. Fakat gelen misafirlerin sayısı yemekten fazla çıktı. Kedinin miyavlamasına şaşırıp kaldılar. Biraz sonra kedi misafirlerin içine girdi, misafirleri teker teker kokladı. Ve en sonunda da birinin üzerine vardı işedi.. Sonra araştırıldığında bunun bir gayri müslim olduğu anlaşıldı.

Yine bir gün , aşçı çömleğe sütlaç yapmak için süt doldurmuştu. Bir zehirli yılan gelerek çömleğin içine girdi. Aşçının bundan haberi yoktu, kedi gelip çömleğin etrafında miyavlamaya ve feryad etmeye başladı. Aşçı bunun halinden bir şey anlamadı. Onu azarladı ve oradan kovaladı. Fakat bir fırsatını bulan kedi kendini çömleğin içine attı ve orada öldü. Çömleği boşalttıkları zaman kara bir yılanı çömleğin içinde ölmüş olarak buldular.

Şeyh Ahi Ferc Zencanî Hazretleri:

-O kedi kendini dervişlere feda etti. Onu yıkayıp kabre koyunuz ve ziyaretgâh ediniz, buyurdu.

Halen kabri Zencan'da ziyaret yeri olarak bilinmektedir.

ŞEYTANIN OYUNU
-İsrailoğulları arasında biri vardı. İbadethanesinde ibadet ederdi. İsmi Âbid Bersesisa idi. Duası makbul bir kimseydi. İnsanlar hastalarını ona getirirlerdi. O da onlara dua edince iyi olurlardı.

İblis, şeytanlarını çağırdı ve sordu:

- Bu abidi kim yoldan çıkarabilir? O sizi artık aciz bıraktı.Ona bir şey yapamıyorsunuz.

Şeytanlardan bir ifrit dedi ki:

-Onu ben fitneye düşürebilirim. Eğer ben onu yoldan çıkarmazsam, senin yakının değilim.

Bunun üzerine İblis:

-Sen ona git dedi. O ifrit şeytan yola çıktı. İsrailoğulları sultanlarından birinin konağına girdi. Sultanın zamanın en güzeli sayılan bir kızı vardı. Babası, anası ve kardeşleri ile beraber oturuyordu. O kızı çarptı, aklını aldı.Delirtti. Üzerine üşüştüler, ama çaresiz kaldılar.

Sonunda delilerin yanına atıldı. Günlerce orada kaldı. Günün birinde o ifrit, insan süretinde geldi. Onlara şöyle dedi:

-Eğer o kızın iyileşmesini istiyorsanız, falan rahibe götürün. Ona okur, duâ eder. Böylece iyileşir.

Alıp götürdüler. Rahip ona duâ edince; iyileşti. Hastalığından kurtuldu.

Dönüp geldiler, hastalığı yeniden geldi. Bu defa insan kılığındaki ifrit onlara şöyle dedi:

-Eğer onun tamamen iyileşmesini istiyorsanız, bırakın o rahibin yanında bir kaç gün kalsın.

Kızı götürüp rahibin yanına bıraktılar. Rahip yanında kalmasını istemedi, ama kalması için ısrar ettiler; bırakıp gittiler.

Rahip, gündüzleri daima oruç tutar, geceleri ise, ibadetle geçirirdi.

Rahip yemeğe oturduğu bir sırada,ifrit kızın cinnetini tazeledi. Her yanını açtı; ama rahip ondan yüz çevirdi.

Bu iş böylece uzayıp gitti; günün birinde rahip onun yüzüne ve vücuduna baktı. Benzeri görülmemiş bir yüz ve benzeri görülmemiş bir vücut olduğunu gördü. Dayanamadı , ona yanaştı, vuslata erdi.

Bunun üzerine ifrit ona geldi; şöyle dedi:

-Sen, o kızla zina ettin. Bu yaptığın işten ötürü sultanın cezasından kurtulamayacaksın. Onu öldürmeli ve ibadethanene gömmelisin. Onu, sana sordukları zaman da şöyle dersin:

-Eceli geldi; öldü.Onlar, seni doğrularlar.

Kızın üzerine yürüdü, kesti, gömdü. Gelip kızlarını sordukları zaman, onlara kızın öldüğünü haber verince, inandılar, dönüp gittiler.

Bir başka rivayette ise, sordukları zaman onlara şöyle dedi:

-İyileşti evine gitti.

Onun bu sözüne inanıp gittiler. Akrabalarının evinde aramaya başladılar. Bu arada ifrit onlara geldi ve şöyle dedi:

-Rahip ona zina etti.Duyulacağından korkunca da kesip gömdü. Bunun üzerine sultan öc almak arzusu ile adamları ile rahibin yanına geldi. Kızın mezarını açtılar, boğazlanmış olduğunu gördüler.

Rahibi yakalayıp idam yerine götürdüler.

Rahip asılacağı sırada, ifrit geldi ve rahibe şöyle dedi:

-Sana bu yapılanları ben yaptım. Onu başkasının başkasının boğazladığını haber verip seni kurtaracağım. Onlar benim bu sözüme inanırlar. Eğer Allah'ı bırakıp bana secde edersen bunu yaparım.

Rahip:
Bu halde sana nasıl secde edeyim? Deyince, ifrit şöyle dedi:

-Başınla bana imalı secde et, razı olurum.

Rahip, böylece ona secde etti.

Bunun üzerine ifrit şöyle dedi:

-Ben senden uzağım.

Allahu Teâlâ bunu şöyle anlattı:

-"Şeytanın misali şöyledir ki, bir insana; inkâr et! der. O insan inkâr edince de şöyle der:

-"Ben, senden uzağım Ben, Âlemlerin Rabbi Allah'tan korkarım."

Her ikisinin akıbeti cehennemde sonsuz kalmaktır. Bu zalimlerin cezasıdır."(Haşr süresi, ayet 16,17)